نگهداری از مواد اولیه پلی یورتان (پلی ال و ایزوسیانات)

مواد اولیه پلی یورتان

مقدار دما و گذشت زمان از عوامل اصلی تاثیرگذار بر کیفیت مواد هستند. نگهداری مواد اولیه پلی یورتان در دمای ثابت (حدود ۲۵ درجه سانتیگراد) در انبار، بهترین دمای مطلوب است اما در واقعیت (در عمل)، همواره امکان دستیابی به این شرایط وجود ندارد. در هر صورت، باید شرایط نگهداری مواد بررسی شوند تا آنها دماهای بسیار سرد را در زمستان و دماهای بسیار گرم را در تابستان تجربه نکنند. شرایط نگهداری مواد اولیه براساس ساختار شیمیایی و شیوه انتقال آنها متفاوت است.

زمانی که مواد اولیه پلی یورتان دماهای به شدت کم یا زیاد را تجربه می کنند این امر می تواند تاثیر چشم گیری بر خواص آنها بگذارد. دمای معمول توصیه شده برای انبارداری یا ذخیره سازی این مواد حدودا بین ۱۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد است.

کنترل فرآیند در هر آب و هوایی حائز اهمیت است به خصوص برای تولید کنندگان فوم پلی یورتان، فصل پاییز و زمستان زمانی است که باید توجه بیشتری به دمای مواد شیمیایی داشته باشند. زمانی که مواد در معرض دماهای پایین قرار گیرند، ویسکوزیته آنها افزایش می یابد. پلیمری که ویسکوزیته آن افزایش یافته دیگر به سادگی با همزن مخلوط و با پمپ منتقل نمی شود. به طور کلی، مواد شیمیایی را نباید در دماهای کمتر از ۱۰ درجه سانتیگراد نگهداری کرد.

اگر مواد اولیه پلی یورتان برای مدت نسبتا طولانی در معرض دماهای بالا قرار گیرند، عملکرد و کارایی آنها کاهش می یابد؛ اما این تغییر به اندازه قرار گرفتن مواد در معرض دماهای پایین چشم گیر نیست. در دماهای بالا وزن مولکولی زنجیره اصلی پلیمر می تواند کاهش یابد، این می تواند باعث کاهش استحکام اولیه و کاهش عملکرد آنها شود.

به طور کلی، ایزوسیانات ها محصولاتی با مدت زمان انباری محدود هستند به بیان دیگر، مدت زمانی که بتوان از آنها در انبار نگهداری کرد بدون اینکه خواص آنها افت کند محدود است. با توجه به ایزومر و الیگومرهای تشکیل دهنده، دما و مدت زمان نگهداری از آنها تعیین می شود.

اگر در حین نگهداری از ایزوسیانات ها دما به زیر دمای توصیه شده رود، بلورهایی در آنها شکل می گیرند. MDI پلیمری و MDI خالص اصلاح شده که دچار یخ زدگی شوند، ویژگی هایی مشابه با دیمری شدن MDI خالص از خود بروز می دهند. در این شرایط لازم است دما را افزایش دهند تا مشکل برطرف شود. این بلورها می توانند با حرارت دهی تا دمای ۵۰ تا ۷۰ درجه سانتیگراد ذوب شوند. به بیان دیگر، بلورهای شکل گرفته در اثر نگهداری از ایزوسیانات در دماهای پایین با حرارت دهی ذوب می شوند اما بلورهای ناشی از واکنش دیمری شدن با حرارت از بین نمی روند.

حساسیت پلی ال ها به دما در مقایسه با ایزوسیانات کمتر و به طور کلی، دمای ایده آل برای نگهداری بشکه پلی ال بین ۲۲ تا ۲۴ درجه سانتیگراد است. اما توصیه می شود:

۱. برای یکنواخت شدن دمای پلی ال فرآیند گرمایش همراه با همزدن مداوم باشد. این کار با حرکت دادن دورانی بشکه امکان پذیر است.

۲. در صورت قرار گرفتن مواد پلی ال در دمای زیر ۱۰ درجه سانتیگراد، باید تست آزمایشگاهی روی آن انجام شود و پارامترهای واکنش مجددا کنترل گردد تا بعد از تایید پارامترهای مشخصه وارد خط تولید شوند.

۳. به منظور حرارت دادن بشکه های پلی ال، باید از حرارت دادن مستقیم توسط شعله یا بالا رفتن دما بیشتر از ۴۹ درجه سانتیگراد اکیدا خودداری شود.

۴. روش دیگر به منظور گرم کردن بشکه ها، استفاده از المنت های گرمایشی است که این کار با تنظیم حداکثر دمای ۶۰ تا ۸۰ درجه سانتیگراد قابل انجام است.

۵. در ماه های سرد سال باید حواسمان به حساس بودن مواد به دما باشد؛ ازاین رو، لازم است مواد به میزان کافی در انبارهای گرمخانه قرار گیرند.

۶. هر بشکه پلی ال قبل از بارگیری باید همزده شود تا احتمال هرگونه دو فازی شدن مواد از بین رود.

لازم به ذکر است که اگر دمای مواد بیشتر از ۲۵ درجه سانتیگراد باشد، زمان های واکنش ها تسریع می شود. بنابراین، دمای مواد بلافاصله پس از بارگیری و پیش از اختلاط مواد باید چک شوند. علاوه بر آن، از اجزای سازنده مخلوط پلی ال، مواد فرار از جمله عوامل فوم زا تبخیر و از سیستم خارج می شوند که این امر می تواند باعث افزایش چگالی محصول گردد.

بشکه های مواد اولیه پلی یورتانی باید در محیطی مسقف، به دور از رطوبت، یخ زدگی و نور مستقیم خورشید قرار گیرند. همچنین، این مواد به رطوبت یا اکسیژن هوا حساس هستند به همین دلیل پس از باز کردن بشکه ها باید درب آنها کاملا بسته شود تا هوا وارد بشکه ها نشود.

زمانی که بشکه ایزوسیانات باز می شود، این مواد شروع به واکنش با رطوبت هوا می کند. این امر موجب تشکیل بلور در ایزوسیانات و کاهش واکنش پذیری آن می شود. همچنین، بلورهای تشکیل شده می توانند باعث گرفتگی فیلترهای دستگاه شوند. لازم به ذکر است که این بلورها با حرارت از بین نمی روند.

در مخلوط پلی ال، برخی از کاتالیزورها در دمای محیط به آهستگی با اکسیژن واکنش می دهند، این واکنش ممکن است باعث کاهش کیفیت کاتالیزور شوند.

در نهایت، به عنوان جمع بندی مطالب فوق باید گفت که برای دستیابی به یک فوم با کیفیت خوب، حفظ و نگهداری مواد شیمیایی پلی یورتان در یک محدوده دمای ثابت به خصوص زمانی که دما به سمت دماهای منفی می رود دارای اهمیت است. مواد حداقل باید یک روز قبل از استفاده در دمای اتاق در محدوده ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد در محیطی خشک نگهداری شوند. رسیدن دمای بشکه مواد به این دما ممکن است حتی تا ۳۶ ساعت نیز زمان بر باشد اما هر چه دمای نگهداری به سمت دماهای کمتر رود، می تواند منجر به افزایش ویسکوزیته و در نتیجه دشوار شدن انتقال مواد از بشکه به مخازن از طریق پمپ های موجود شود.

به طور کلی، حداکثر زمان نگهداری از پلی ال پس از ۶ ماه و برای ایزوسیانات پس از ۱۲ ماه است (مدت زمانی که خواص مواد افت نکرده است).

مقاله تهیه شده در واحد تولید محتوا شرکت ایمن پلیمر شیمی

استفاده از مقالات تنها با ذکر منبع مجاز است.