پلی یورتان چیست؟

در سنتز پلی­ یورتان­ ها ممکن است، از مواد دیگری مثل زنجیر افزاها که با واکنش با ایزوسیانات­ ها سگمنت­ های سخت تشکیل می­دهند، کاتالیزورها، حلال­ها (برای کاهش گرانروی و بهبود ترکنندگی سطح بستر) و افزودنی­های دیگر استفاده شود زنجیرهای پلی­یورتان یا پلی(یورتان-­اوره) متشکل از بخش­های کوتاه متناوب از سگمنت­های نرم (منعطف) و سخت (صلب) می­باشند. بخش نرم حاصل پلی ­اُل مشخصه الاستومری به پلیمر می­ بخشد و عملکرد سگمنت­ های سخت به عنوان اتصالات عرضی فیزیکی می­باشد. بخش سخت شامل اتصالات یورتانی با قطبیت بالا بوده و به دلیل پیوند هیدروژنی یورتان و اوره دو بخش نرم و سخت مستعد جدایش فازی در توده (بالک) و تشکیل نواحی میکرومتری می­باشند. تأثیر متغیرهای مختلف از جمله: ساختار و میزان دی ­ایزوسیانات­ ها، پلی­ اُل­ ها، گروه­ های آب دوست، عوامل خنثی­ کننده و زنجیرافزا بر تهیه پراکنش­ های پلی ­یورتانی و خواص آنها به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.

خواص فیزیکی و مکانیکی پلی­ یورتان ها به شدت به میزان جدایش فازی فی مابین سگمنت­ های نرم و سخت و اتصالات میانی سگمنت ­های سخت وابسته است . اتصالات یورتانی در پلی ­یورتان­ ها هم به عنوان گیرنده پیوند هیدروژنی (گروه C=O در یورتان و اوره یا اتم اکسیژن اتصال اتری) و دهنده پیوند (گروه N-H در اتصالات اوره و یورتان) عمل
می­کنند. در پلی ­یورتان پایه پلی­ اتری، گروه NH- یورتان هم با اتصال –O- پلی­اتر و گروه­های C=O- یورتان وارد واکنش می­ شوند. در تشکیل پلی(یورتان-اوره) پیوند NH- دیگری ناشی از اتصال اوره در واکنش­ ها شرکت می­کند . عوامل مختلفی بر استحکام چسبندگی چسب­های پلی ­یورتان تأثیرگذار هستند که از مهم­ترین آن­ها به نوع ایزوسیانات و پلی ­ال، عاملیت، نسبت NCO به OH، مشخصه سطح اعمال چسب و وزن مولکولی پلی­اُل اشاره کرد.

مقاله تهیه شده در واحد تحقیق و توسعه شرکت ایمن پلیمر شیمی

استفاده از مقالات تنها با ذکر منبع مجاز است.