عایق سازی کانال تهویه مطبوع

ماده عایق کننده و ضخامت مناسب آن برای کانال های تهویه

لایه عایق کانال های تهویه باید ضخامت مناسبی داشته باشد که انتخاب این ضخامت بهینه از اهیمت بالایی برخوردار است. مسئله کلیدی در اینجا محل نصب کانال ها است و بنابراین محلی گرم نشده، نیاز به عایق ضخیم تری نسبت به فضایی در سقف کاذب دارد. ضخامت لایه عایق، تحت تأثیر گردش هوا در مجاورت مجرای تهویه قرار می گیرد. در این مورد، حتی حرکت جزئی هوا نیاز به حفاظت حرارتی ضخیم‌تری دارد. به بیان دیگر، در زمان عایق کاری، تعیین صحیح محیط عایق کاری و تا حد امکان دقت در فرآیند عایق کاری بسیار مهم است.

برای حفاظت کامل در برابر آتش، عایق کانال تهویه باید از مواد غیر قابل اشتعال با ضریب هدایت حرارتی پایین ساخته شود. آنها همچنین باید دارای مقاومت بالایی در برابر عوامل خارجی، به ویژه در برابر آب باشند زیرا از آنجایی که عموما هوای خنک در داخل مجرای این کانال ها عبور می کند، احتمال میعان و تجمع آب بر روی سطح، به خصوص سطح بیرونی کانال تهویه وجود دارد. زمانی که این اتفاق رخ دهد، به ویژه در محیط هایی با میزان رطوبت بالا، آب می تواند از روی سطح چکه کند و خرابی هایی از جمله تغییر رنگ سقف ها یا کف را به بار آورد. همچنین، با گذشت زمان این امر می تواند موجب کاهش عمر مفید این کانال ها شود.

از طرفی، در اثر حرکت یا جریان هوا در داخل این کانال ها، سر و صدای زیادی ایجاد می شود که لازم است تقلیل یابد. از این رو، یکی از رایج ترین موادی که برای عایق سیستم های تهویه هوا بکار می رود، فوم پلی یورتان است. این فوم بر روی سطح داخلی کانال تهویه مونتاژ می شود و علاوه بر عایق سازی در مقابل حرارت به کاهش سر و صدا نیز کمک می کند.